به یاد دوست

پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله :إنَّ فاطِمَةَ بَضعَةٌ مِنّی، مَن آذاها فَقَد آذانی، ومَن غاظَها فَقَد غاظَنی، ومَن سَرَّها فَقَد سَرَّنی‏ فاطمه، پاره تن من است. هر کس او را بیازارد، مرا آزرده ، و هر کس او را غضبناک کند، مرا غضبناک کرده است، و هر کس او را شاد سازد، مرا شاد ساخته است.أمالى صدوق: ص 165، ح163 / دانشنامه قرآن و حدیث : ج‏3، ص48 با توجه به حدیث مذکور و تاریخ نوشته شده اهل سنت آیا فاطمه از سقیفه ای ها و عملشان و غاصبان فدک و ضارباتن و هتاکان بیت الوحی و صاحب آن، روی برنگرداند؟ آیا این روی گردانی نشان غضب و عدم رضایت نیست؟

آیا خدا از آنها راضی است؟

خود اهل سنت هم شبیه همین حدیث را آورده اند که:

پیامبر فرمود: ان الله یغضب لغضبک و یرضی لرضاک(مستدرک الصحیحین، ج 3، ص 153)